Prace Mateusza Kuli wyłaniają się z deseni ubrań przechodniów, kształtów plam na murach, faktur fasad czy porzuconych elementów wyposażenia wnętrz. Rzeczy niepotrzebne i nieistotne, nowe-odpady w momencie zanikania, zestawione w taki sposób jak gdyby już teraz były śladem przeszłości. Nie układają się w zamknięte kolaże ani instalacje. Są raczej fragmentami ciągów skojarzeń, wiążąc przedmioty i obrazy pochodzące z różnych miejsc, ale tej samej przestrzeni czasowej. To moment utraty widzialności – moment zmiany koniunktur. Wizualne tropy dostrzeżone przez artystę w okolicach Galerii Widna i na krakowskich Grzegórzkach otwierają globalną sieć asocjacji. Uruchamiają perspektywę przygody.